Bir bebeğinin olması ne kadar güzel bir duygu bilemezsin sevgili okur.
"Dünyaya yeniden gelmek." deyimini çok duyarsın da ancak bebeğin olduğunda anlamlandırırsın.
İçinde büyüttüğün o canlıyı ellerine almak, sesini duyabilmek, koklayabilmek, hareket ettiğini izleyebilmek daha nice güzelliğe şahit olmak tam da "tarifsiz" kelimesinin içini dolduran hisler...
Hissedilen şeylerin izahı yok, bu duyguyu yaşayıp da aksini iddia edenin aklına şaşarım!
Rabbim hayalini kuran, dileyen herkesi bir evlatla lütuflandırsın.
İşte bahsettiğim bu duyguları çok şükür yaşadık biz.
Bebeğimizi kucağımıza aldık, heyecanla titizlikle Allahın yardımıyla 6. aylık oluşunu da gördük.
Doğumundan itibaren her ay kontrollerine götürdük. Bebeğimiz gayet sağlıklıydı çok şükür.
Sadece kilo alımı biraz yavaştı ve bu hareketli bebeklerde olan bir şeydi.
Yalnız şöyle bir detay vardı bunların hepsi çocuk doktoruna göreydi. Ya etraftakiler onlar tabi ki doktordan iyi bilirlerdi!
Buradan gerisini tahmin edrsin ama yine de iyi oku sevgili okur, özlelikle bebekli okurlar.
Bebeğim bir ay 600, bir ay 300, bir ay 150 gr gibi yüksek olmayan kilo alımlarıyla gelişiyor. Bunlar benim için sorun değil tabi ama kızımı görenlerin gereksiz, abartılı tepkilri yüzünden pimririklendim, sorun haline getirdim bebeğimin kilosunu.
Dr tavsiyesiyle 4. ayda ek gıdaya başladık. Meyve suyu, püresi sebze çorbası...
Bebeğim bunara yavaş yavaş alışırken memlekete gittik.
Önüne gelen bir şey söyleye söyleye çocuğa neredeyse salçalı yemek verecek kıvama geldim.
Tuzlu, şekerli demeden önüme geleni çocuğuma vermeye çalıştım.
Çünkü kural "Kendin ne yersen onu yedir."di ya!
Yetmedi saçma sapan mamaları eve doldurdum, yetmedi bebe bisküvileri, tam buğday unları, ruşeymler...
Bu da bir kısmının fotoğrafı hatta.
Kaşık, kavanoz mamalarının envai çeşitini almıştım da o gün bir de devam sütünü deneyeyim dedim.
Bebeğime devam sütünü hazırladım ( bunları kendi sütüm varken yapıyorum bu arada) Biberonuna doldurdum.Sevecen bir tavırla eline verdim.
Yavrum her eline aldığını ağzına götürdüğünden alışık olmadığı biberonu da hemen aldı ağzına.
Bir yudum içti, iki yudum içti ve başladı /abartmıyorum/ genç kız gibi içini çekerek ağlamaya.
Sussun diye kucağıma oturttuğumda eğilip beni emmeye çalıştığını fark ettim.
İşte o zaman kafama bir taş düştü, ne taşı kaya kaya!
İçime bir kuş girdi, o çırpındıkça benim yüreğim parçalandı başladım ağlamaya.
Ne yapıyordum ben?
Defalarca doktora götürüp, "çok canlı bir bebek, sağlıklı bebek" olduğunu defalarca duyduğum kızıma "6 aylık bebek 6 kilo olur mu canım?" laflarına kanıp eziyet ettim resmen.
Daha minicik olan midesine ne buldum doldurmaya çalıştım.
Böyle annesinin her verdiğini yiyen bebekler yok değil evet. Ama benim kızım doğduğu günden beri çok daha nazlı diğer bebeklerden. Ağlarken sesi bile çıkmaz dikkat etmezsen duyamazsın bir düşünsene.
Yaptıklarımdan pişman oldum sevgili okur.
Kendi kendime söz verdim kızımı bunaltmayacağım artık.
Şöyle geniş çaplı bir araştırma da yaptım, boyu ve kilosunda artış olan bebekler sağlıklı bebeklermiş, hatta bazı aylar kilo almayabilirlermiş.
Kilosunda düşüş varsa o zaman sorun olabilirmiş.
Onun da yöntemi doktora götürüp tedavi ettirmek çocuğu bunalta bunalta birşeyler yedirmye çalışmak değil. Ben bebeğimin ne istediğini buldum, özellikle rahatsız olduğu zamanlarda daha çok anne sütü almak istiyor, ek gıdaları reddediyor.
O zaman bana onu bol bol emzirmek düşüyor.
Bu ek gıdadan vazgeçtiğim anlamına gelmiyor tabi.
Azar azar bunaltmayan denemelerle, kendisinin de yiyecekleri ağzına götürmesine fırsat vererek onu beslemeye çalışacağım.
Bir savaş haline gelmeyecek yemek saatlerimiz.
Gelişmeleri paylaşacağım inşallah.
Sevgiler...
