23 Şubat 2015 Pazartesi

Her şey incelikten, insan kabalıktan kırıllır !


İnsan nasıl girift bir canlı bilir misin? 
Her yaşadığından bir katre atar sanki yüreğine, atar da bir okyanus biriktir.
Sonra da sığdıramaz içine. 
İliği, kemiği kurur adeta. Bazen küçük cümlelerle atmaya çalışır büyüttüğü devi, bazen ıslanmış bir yol yapar gözlerinden aşağı düşen ama hiçbir yere ulaşmayan.
Karanlık gibi, hıyanet gibi, gurbet gibi harmanlanır duygular.
Geriye yıpranmış bir dimağ kalır.
 Hatırlanmasın, birdaha yaşanmasın istersin ama o eskimiş hırpalanmış hafıza unutturmaz hiçbirini...
Oysa ki unutmak ne iyi gelir !