"Hayat kısa, o ayakkabıyı al." diye bir yazı gördüm.
Biri de altına "O çantayı da." yazmış.
Güzelim şiire telmihte bulunulmuş.
Beni gülümsetmeye yetti :)
Sonra kendimi düşündüm yine.
Her şeye rağmen işlemeye çalıştığım kaneviçeyi...
İplerinden bulayım diye kucağımda çocuk dolmuşlarla semt atladığım kaneviçe,
tonunu tutturamayıp her gün bir renk ipini aldığım kaneviçe,
yanlış yaptığımda danışacak kimsem olmayıp internetten tutunduğum arkadaşlara sorularını sorduğum kaneviçe.
"Derdim ne?" diye arada ben de düşünüyorum.
Kızımı uyuttuğum nadir gündüz vakitlerinde elime kahvemi alıp iki iğne batırabilrsem benden mutlusu yok.
Sonucu merak ediyorum.
Bakalım değecek mi?
Mutlu pazarlar sevgili okur.
Öperim !
Ha bu arada "Hayat ne garip,
Vapurlar falan" !
