10 Eylül 2017 Pazar

Hasbihâl

"Esra bir gün İstanbul'da öğretmen olacak." yazardı KPSS kitaplarımın sayfalarında ara ara.
Bir de içimden derdim,
İmam Hatip Lisesinde öğretmen olacak.
Öyle ya
Neleri göze aldım ben imam hatipli olmak uğruna.
Üniversite yolarına kadem basmamak an meselesiydi,
vazgeçiremediler çok şükür.
Kendi ilçemde Anadolu imam hatip yok diye komşu ilçelerin birinde yurtta kalacakken
yurdun müdiresinin ne olmak istiyorsun sorusuna
ya ilahiyatçı ya da edebiyat öğretmeni dediğimde
"Ya da edebiyat öğretmeni olamayacaksın imam hatipe gidersen." demesi ilk günki gibi kulağımda.
Boynumu büküp yurttan çıkışım,
varsın anadolu olmasın diye gittiğim Vezirköprü imam hatibim...
Daha niceleri geliyor aklıma da,
gelmesin geri gitsin o günler diyorum.
Şimdi başka şeyden söz ediyorum.
Mevla nasip etti olduk edebiyat öğretmeni,
Mevla nasip etti İstanbulda edebiyat öğretmeni olduk
Mevla nasip etti İstanbulda bir kız imam hatipte edebiyat öğretmeni olduk.
Bir rüyadayım sandığım,
ne zaman uyanacağım diye etrafa bakınıp durduğum çoktur.
Hem de o kadar çoktur ki...
Elhamdülillah uyarmadı rabbim
senin yerin burası dedi.
Şimdi okul açılma mevsimi yanaşmışken
sorguluyorum kendimi.
O ilk görev yerim olan Kars'ın Digor ilçesi geliyor aklıma.
Kardan buzdan düşe kalka gidip geldiğim,
her günümde gecemde bir öğrencimin olduğu o günler...
Aileleriyle sık sık görüştüğüm,
çikolatasını almam diye saflığıma getirip elime tutuşturup kaçan öğrencilerim,
onlar saçmaladıkça işte bak yapabiliyorsun diye kendilerini profesör ilan ettiğm öğrencilerim.
"Birdaha kavga etmeyeceğim hocam 'kitap Kuran' " dedikten sonra emniyet aracında gördüğüm öğrencimle kalbimin ortasına saplanan acı,
ahırdan sınıfa gelen, kokudan yanaşılmayan öğrencilerime ettiğim iltifatlar,
onca haylazlığa, ilgisizliğe itilmişliğe rağmen
evden bir şey lazım olunca evimin anahtarını emanet edebildiğim canım öğrencilerim.
Onlar o kadar başkaydı ki...
Onlar öyle temiz emanetlerdi ki...
"Şurama batana bıçak demeselerdi özlem derdim diyor ya şair
işte öyle bir özlem duyuyorum canlarıma.
Çok zor olsa da itiraf ediyorum
onlardaki tadı burada bulamıyorum.
kız öğrenciler çok daha zahmetsiz olsa da
öğretmenliğin tadına ancak oradaki öğrencilerimle varmıştım.
Bir yıl bile olsa şarkta çalışmış olmak benim mesleğim adına en büyük şansım diyorum.
Aynı gayreti ve samimiyeti burada da yakalamak için bol dua ve motivasyon istiyorum canlar...
Vesselam